Dag 7
Door: Richard & Gydo
Blijf op de hoogte en volg Studiereis Verenigde Staten
24 April 2014 | Verenigde Staten, New York
Programma: High Line & Columbia University & Netwerken in The Half Pint
Nadat gisteren een bezoek is gebracht aan het ingenieursbureau LERA en iedereen uiteraard netjes op tijd naar bed is gegaan, is het deze ochtend weer zwaar genoeg voor ons studenten: wederom veel te vroeg opstaan en een afgeraffeld fastfood ontbijt bij de MC om de hoek. Hoe dan ook, we beginnen de dag, wederom onder het genot van stofzuigers in de lobby, met een presentatie van Niels en Pleun over de Columbia Universiteit, welke we vandaag zullen gaan bezoeken. Columbia University is hoog aangeschreven en is de vierde universiteit van de VS in de national university ranking (2014) en de twaalfde universiteit in de world university ranking (2014). Zeer benieuwd wat we daar straks te zien en te horen krijgen dus.
Netjes gekleed in blouse, of colbert (meer ‘fancy’), gaan we echter eerst naar de welbefaamde High Line; een spoorweglijn met een lengte van twee kilometer op een verhoogd traject in midden Manhattan. Vroeger werd deze lijn gebruikt door goederentreinen die de warenhuizen in de wijk bevoorraden, maar tegenwoordig is er langgerekt park op aangelegd. De aanleg van het park heeft de wijk veel goed gedaan; overal aan de lijn zie je nieuwe gebouwen of gebouw in aanbouw die de oude industriële wijk een stuk aantrekkelijker maken om te wonen. Zo waren we mooi in de gelegenheid om onder andere het boren van een funderingspaal en een bouwplaats vanaf de verhoogde lijn te analyseren. Er waren relatief veel arbeiders op deze bouwplaats aanwezig, maar door de goede organisatie was iedereen toch efficiënt bezig. Dit is dus heel anders dan in Nederland waar juist relatief weinig arbeiders op de bouwplaats zijn omdat arbeid hier relatief duur is.
Door de uitstekende organisatorische kwaliteiten van de commissie vertrekken we rond 10 uur na een wat chaotische koffiepauze met zijn allen naar de campus van de Columbia University; de 4e universiteit van Amerika. De universiteit ligt ten noordwesten van het befaamde Central Park en eenmaal ter plaatse worden we ontvangen door Scott Kelly; een “zéér spraakzame” doch ook zeer aardige medewerker van de faculteit Civil Engineering en Engineering Mechanics, welke enigszins vergelijkbaar is met Structural Design. Allereerst zullen we echter eerst een rondleiding over de campus krijgen door een undergraduate studente (Bachelor studente) die ons van alles kan vertellen over de universiteit, de campus, en het studentenleven (wonen/studeren/cursussen/sporten) op Columbia University. Natuurlijk maken we meteen even van de gelegenheid gebruik om voor het imposante bibliotheekgebouw een groepsfoto te maken. De campus zelf is vrij compact middenin de stad gelegen met een groot ondergronds sportcomplex waaruit blijkt dat sporten en studeren een veel geziene combinatie is omdat er zo beurzen binnen te halen zijn die de nogal prijzige studie betaalbaar maken. Toch zijn er ook veel studenten die alleen door goed studeren een beurs hebben ontvangen en zo konden gaan studeren, aldus de studente. Na de rondleiding wordt er geluncht in de nabije omgeving (Broadway) en zijn we weer allemaal fris en fruitig voor een lezing door de Griekse professor George Deodatis. Hij geeft een korte uitleg over hoe het onderwijsprogramma in elkaar zit op de faculteit en gaat daarna over op de geschiedenis van structural engineering; niet zozeer inhoudelijk, maar hij vindt het vooral belangrijk om studenten zich trots te laten voelen als structural engineers door naar bouwwerken te kijken die in de geschiedenis gemaakt zijn. Tip van de prof: Koop ‘Tower and the bridge’ van David Billington. Tenslotte is hij benieuwd naar de nederlandse mening over klimaatverandering, omdat hij daar met zijn specialisme in buitengewone belastingen en risicoanalyse vaak mee te maken krijgt. Hij gaf tevens aan de Nederlanders te bewonderen om hun creativiteit in bescherming tegen water. Na afscheid te hebben genomen worden we door Scott Kelly vergezeld naar het laboratorium van de faculteit; een ruimte ongeveer net zo groot als we die in Vertigo hebben waar ze dankzij sponsoring en vele collegedollars die studenten betalen om er te mogen studeren beschikking hebben over een unieke testopstelling voor het testen van tuikabels van bruggen, een zeer krachtige aardbevingssimuleringstafel, een zes meter hoge drukbank van 3,5 MN en als kers op de taart ook nog een centrifuge voor geotechnisch onderzoek van 200g (Niels was meteen verliefd). Omdat ook zij structural engineers zijn die graag dingen kapot maken werd speciaal voor ons de zes meter hoge druk bank in werking gezet en waren we getuige van een mooie demonstratie waarbij enkele proefstukken kapot gedrukt werden; leuk!
Ondertussen waren we al langer op de universiteit dan we in eerste instantie gedacht hadden. Dat werd dus haasten om de volgende afspraak, een netwerkborrel, te halen. Opnieuw MC dus, met als gevolg dat we voorlopig de woorden cheddarkaas of hamburger even niet meer kunnen verdragen na de reis. In ieder geval was de netwerkborrel zeker de moeite waard. Georganiseerd door ASCE (American Society of Civil Engineers) en SEAoNY (Structural Engineers Association of New York) was deze drukbezocht door verschillende mensen, van net uit de collegebanken tot meer ervaren rotten. Aan het eind van de borrel waren er twee dingen duidelijk geworden: Bier gaat er bij de deelnemers van deze studiereis en de aanwezige Amerikanen wel in en daarnaast is de werkgelegenheid voor jonge constructief ontwerpers best goed in New York. Er waren verschillende jonge mensen aanwezig die vertelden dat ze zeer snel na hun studie al aan de slag konden bij een bedrijf.
Om de avond in stijl af te sluiten besloten sommigen van de groep nog een biertje te pakken in een andere pub. Helaas viel dit goede plan in het water omdat iemand, we noemen zijn naam niet, zijn ID niet bij zich had. Hierdoor kon hij dus nergens terecht omdat ze in de VS best strikt hiermee zijn. Dit tot grote onvrede van de anderen. Naar verluid is de strijdbijl echter wel weer snel begraven en is de sfeer in de groep onveranderd goed gebleven. Degenen die juist geen zin meer hadden in een extra biertje besloten uiteindelijk om een retourtje ‘southferry’ naar Staten Island te nemen waar ze vanaf de voor- of achtersteven van de veerboot (afhankelijk van de vaarrichting) konden genieten van een prachtige skyline van New York by night. Aanrader1!
1 Mits in bezit van een warme jas.
Nadat gisteren een bezoek is gebracht aan het ingenieursbureau LERA en iedereen uiteraard netjes op tijd naar bed is gegaan, is het deze ochtend weer zwaar genoeg voor ons studenten: wederom veel te vroeg opstaan en een afgeraffeld fastfood ontbijt bij de MC om de hoek. Hoe dan ook, we beginnen de dag, wederom onder het genot van stofzuigers in de lobby, met een presentatie van Niels en Pleun over de Columbia Universiteit, welke we vandaag zullen gaan bezoeken. Columbia University is hoog aangeschreven en is de vierde universiteit van de VS in de national university ranking (2014) en de twaalfde universiteit in de world university ranking (2014). Zeer benieuwd wat we daar straks te zien en te horen krijgen dus.
Netjes gekleed in blouse, of colbert (meer ‘fancy’), gaan we echter eerst naar de welbefaamde High Line; een spoorweglijn met een lengte van twee kilometer op een verhoogd traject in midden Manhattan. Vroeger werd deze lijn gebruikt door goederentreinen die de warenhuizen in de wijk bevoorraden, maar tegenwoordig is er langgerekt park op aangelegd. De aanleg van het park heeft de wijk veel goed gedaan; overal aan de lijn zie je nieuwe gebouwen of gebouw in aanbouw die de oude industriële wijk een stuk aantrekkelijker maken om te wonen. Zo waren we mooi in de gelegenheid om onder andere het boren van een funderingspaal en een bouwplaats vanaf de verhoogde lijn te analyseren. Er waren relatief veel arbeiders op deze bouwplaats aanwezig, maar door de goede organisatie was iedereen toch efficiënt bezig. Dit is dus heel anders dan in Nederland waar juist relatief weinig arbeiders op de bouwplaats zijn omdat arbeid hier relatief duur is.
Door de uitstekende organisatorische kwaliteiten van de commissie vertrekken we rond 10 uur na een wat chaotische koffiepauze met zijn allen naar de campus van de Columbia University; de 4e universiteit van Amerika. De universiteit ligt ten noordwesten van het befaamde Central Park en eenmaal ter plaatse worden we ontvangen door Scott Kelly; een “zéér spraakzame” doch ook zeer aardige medewerker van de faculteit Civil Engineering en Engineering Mechanics, welke enigszins vergelijkbaar is met Structural Design. Allereerst zullen we echter eerst een rondleiding over de campus krijgen door een undergraduate studente (Bachelor studente) die ons van alles kan vertellen over de universiteit, de campus, en het studentenleven (wonen/studeren/cursussen/sporten) op Columbia University. Natuurlijk maken we meteen even van de gelegenheid gebruik om voor het imposante bibliotheekgebouw een groepsfoto te maken. De campus zelf is vrij compact middenin de stad gelegen met een groot ondergronds sportcomplex waaruit blijkt dat sporten en studeren een veel geziene combinatie is omdat er zo beurzen binnen te halen zijn die de nogal prijzige studie betaalbaar maken. Toch zijn er ook veel studenten die alleen door goed studeren een beurs hebben ontvangen en zo konden gaan studeren, aldus de studente. Na de rondleiding wordt er geluncht in de nabije omgeving (Broadway) en zijn we weer allemaal fris en fruitig voor een lezing door de Griekse professor George Deodatis. Hij geeft een korte uitleg over hoe het onderwijsprogramma in elkaar zit op de faculteit en gaat daarna over op de geschiedenis van structural engineering; niet zozeer inhoudelijk, maar hij vindt het vooral belangrijk om studenten zich trots te laten voelen als structural engineers door naar bouwwerken te kijken die in de geschiedenis gemaakt zijn. Tip van de prof: Koop ‘Tower and the bridge’ van David Billington. Tenslotte is hij benieuwd naar de nederlandse mening over klimaatverandering, omdat hij daar met zijn specialisme in buitengewone belastingen en risicoanalyse vaak mee te maken krijgt. Hij gaf tevens aan de Nederlanders te bewonderen om hun creativiteit in bescherming tegen water. Na afscheid te hebben genomen worden we door Scott Kelly vergezeld naar het laboratorium van de faculteit; een ruimte ongeveer net zo groot als we die in Vertigo hebben waar ze dankzij sponsoring en vele collegedollars die studenten betalen om er te mogen studeren beschikking hebben over een unieke testopstelling voor het testen van tuikabels van bruggen, een zeer krachtige aardbevingssimuleringstafel, een zes meter hoge drukbank van 3,5 MN en als kers op de taart ook nog een centrifuge voor geotechnisch onderzoek van 200g (Niels was meteen verliefd). Omdat ook zij structural engineers zijn die graag dingen kapot maken werd speciaal voor ons de zes meter hoge druk bank in werking gezet en waren we getuige van een mooie demonstratie waarbij enkele proefstukken kapot gedrukt werden; leuk!
Ondertussen waren we al langer op de universiteit dan we in eerste instantie gedacht hadden. Dat werd dus haasten om de volgende afspraak, een netwerkborrel, te halen. Opnieuw MC dus, met als gevolg dat we voorlopig de woorden cheddarkaas of hamburger even niet meer kunnen verdragen na de reis. In ieder geval was de netwerkborrel zeker de moeite waard. Georganiseerd door ASCE (American Society of Civil Engineers) en SEAoNY (Structural Engineers Association of New York) was deze drukbezocht door verschillende mensen, van net uit de collegebanken tot meer ervaren rotten. Aan het eind van de borrel waren er twee dingen duidelijk geworden: Bier gaat er bij de deelnemers van deze studiereis en de aanwezige Amerikanen wel in en daarnaast is de werkgelegenheid voor jonge constructief ontwerpers best goed in New York. Er waren verschillende jonge mensen aanwezig die vertelden dat ze zeer snel na hun studie al aan de slag konden bij een bedrijf.
Om de avond in stijl af te sluiten besloten sommigen van de groep nog een biertje te pakken in een andere pub. Helaas viel dit goede plan in het water omdat iemand, we noemen zijn naam niet, zijn ID niet bij zich had. Hierdoor kon hij dus nergens terecht omdat ze in de VS best strikt hiermee zijn. Dit tot grote onvrede van de anderen. Naar verluid is de strijdbijl echter wel weer snel begraven en is de sfeer in de groep onveranderd goed gebleven. Degenen die juist geen zin meer hadden in een extra biertje besloten uiteindelijk om een retourtje ‘southferry’ naar Staten Island te nemen waar ze vanaf de voor- of achtersteven van de veerboot (afhankelijk van de vaarrichting) konden genieten van een prachtige skyline van New York by night. Aanrader1!
1 Mits in bezit van een warme jas.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
