Dag 1

Na twee weken hard studeren en tentamens maken, was het tijd voor een vakantie. Oh nee, studiereis is het natuurlijk. En wel naar het beloofde land: het land waar great geen superlatief is. Véééél te vroeg, zelfs voor een student, verzamelden we bij de Brabantvlag op Schiphol. Netjes op tijd, met uitzondering van Pleun natuurlijk, vertrokken we, nadat we een half uur geworsteld hadden met het uitprinten van de tickets (wat voorkomen had kunnen worden als Ruud thuis z’n computer had aangezet), naar Londen. Na wat constructieanalyses over de boogconstructie van de terminal van Heathrow, zaten we naar een uur weer in het vliegtuig. Ook deze vlucht werd verzorgd door British Airways. De trans-Atlantische vlucht verliep voorspoedig, al waren de meningen verdeeld over de fish pie. Waar de een (b.v. Gydo) de bakjes verslond, greep de ander graag naar de vertrouwde boterham. Na een hobbelend slot, landden we in de eerste stad van de studiereis: Washington. Hier werden onze vooredelen over de Amerikaanse douaniers bevestigd. Een iemand ondervond dit aan den lijve toen hij nader werd geïnspecteerd. Dit was ironisch genoeg onze laatkomer. Op het vliegveld stond onze bus in het opvallend mooie weer netjes te wachten en vertrokken we naar ons hotel, althans dat dachten we. De chauffeur maakte er een city-trip van. De microfoon werd echter uitbesteed aan de dagreisleider. Deze bleek een aangeboren talent te hebben voor de job. Ruud betitelde adequaat de gepasseerde gebouwen en gaf zelfs extra informatie. Zo gaf hij te kennen dat in de National Archives de ‘vrijheidsverklaring’ opgeslagen ligt. Bij het hotel aangekomen bleek het echt een plek te zijn voor studenten en jongeren (met een kleine portemonnee). Hoewel gedateerd (100 jaar oud om precies te zijn) voldeed het prima op een perfecte locatie, twee blokjes van Obama. Na een kleine pitstop begonnen we aan de stadswandeling. Dat onze reisleider Ruud zijn stevige stappers aangetrokken had, bleek al snel uit de 300 meter waarover de lijn van personen uitgestrekt was. Hij leidde ons langs de mall met vele musea en gebouwen en maakte onze eerste groepsfoto op het grasveld tussen de obelisk en het Capitool. Deze foto was al binnen twintig minuten geknipt. De KOers vlag zag hier een tweede leven en diende als cape van onze superreisleider.

Toen werd het tijd om de memorials te bezichtigen. Met al veel meters in de benen zetten we onze tocht voort langs het Tidel Basin. Hier bezochten we achtereenvolgens: het Thomas Jefferson Memorial, het Roosevelt Memorial, het Martin Luther King jr. Memorial, het Lincoln Memorial. Voor het Lincoln Memorial sprak velen aan. Hier zag je bovendien het prachtige landschapsportret van de obelisk en haar weerspiegeling in de vijver. Tegen die tijd begon het donker te worden en begonnen de lange dag en wandeling op te spelen (de meeste waren inmiddels zo’n 24 uur wakker). Omdat het Witte Huis op de route terug naar het hotel lag, wilden we hier nog even langs. Dit plan werd abrupt verhinderd toen we plotseling in de spotlight van een bouwlamp stonden. Onvriendelijk werden we verzocht onze route aan te passen. We besloten in groepjes wat te eten en terugkeer te maken naar het hotel en ons bed op te zoeken.
Het luiste groepje besloot naast het hotel te eten in Ollie Trolly (aanrader). Ondanks de geur van vet en aanbranding besloten ze hier de specialiteit te bestellen: de Ollie Burger. Belegd met cheddar kaas en medium-raw burger was de burger een mooi gezicht. Hij smaakte tot onze verbazing aardig goed. De Budweiser zorgde voor de welkome verkoeling en we besloten nog een paar biertjes te kopen bij de supermarkt en naar het hotel terug te keren. De manager in Ollie Trolly, echter, ‘wanted to make a deal’. We kregen ‘exceptional discount’: 10 Buds voor 20 dollar. Ruud vertrok naar de kassa en was getuige van een meesterlijke uitvoering van good cop, bad cop. De bediende, nota bene, wilde de deal verhinderen: ‘we cannot do this’, terwijl de eigenaar ‘our Dutch friends’ wilde helpen. Na wat malen besloten we de super-deal. Hoewel de Buds zo goed als op bleken en we Bud-Lights en tax kosten voorgeschoteld kregen. We besloten de dag met deze koude versnaperingen en doken ons bed in voor de welverdiende good night sleep.
Het was een lange maar zeer geslaagde eerste dag van de USA-trip. Alles was goed geregeld, waardoor alles soepel verlopen is en het mooie weer werkte natuurlijk ook mee.
Groet,
Paul en Willem