Dag 2
Door: Niels Hanegraaf & André Schijvenaars
Blijf op de hoogte en volg Studiereis Verenigde Staten
19 April 2014 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Op onze tweede dag in Washington D.C. begonnen we om 9:00 uur, na een welverdiende nachtrust, aan het ontbijt. Na de intensieve reisdag en de boeiende stadswandeling was een goede nachtrust en een goed continental ontbijt (met wat illegaal verkregen bacon) nodig om de dag weer fit te kunnen beginnen.
Deze ochtend kon iedereen de stad Washington op eigen houtje verder verkennen. Maar voor velen bleek de dagbestemming toch redelijk hetzelfde: het Witte Huis en de omgeving van de Mall.. Dianne en André gingen op pad met als eerste doel deze ochtend een bezoekje te brengen aan onze vriend Barack (of Michelle, dat was ook goed). Eerst kwamen zij terecht in een stille tocht t.b.v. de ziekte herpes. Daarna vervolgden zij hun weg richting White House. Helaas Barack had vandaag andere belangrijke gasten uitgenodigd, dus werden Dianne en André niet verwacht. Wel hebben ze een foto kunnen maken door het beroemde hekwerk van het Witte Huis. Daarna sommeerde de security hen de weg voor het Witte Huis te verlaten.
De volgende wandeling ging naar het Capitool, terwijl er werd genoten van de ochtendzon. Het Capitool kon slechts van een afstandje worden bezichtigd. De trappen voor het gebouw waren helaas niet toegankelijk voor het publiek.
Daarna volgde het laatste doel van het programma: het Air & Space Museum. Dit was echt zeer de moeite waard. Er was eigenlijk te weinig tijd om alles goed te kunnen bezichtigen, maar toch zijn een groot aantal objecten bekeken. Indrukwekkend waren de laatste kruisraketten van de USA en de oude CCCP (ofwel USSR). Voor André en Dianne nog “real life history.” Deze raketten werden na het einde van de koude oorlog vernietigd, maar sommige belandden dus in een museum. Ook de moeite waard waren de Atlanta 2 (of 3?) di één van de maanlandingen heeft gerealiseerd. En leuk was de geschiedenis van het eerste vliegtuigbouwsel, welk de gebroeders Wright op hun naam hebben staan. Deze broers hadden overigens hoge cijfers voor de beta-vakken op school, dus je ziet waar dat toe kan leiden! Tot slotte hebben zij nog heerlijk geluncht in het restaurant van het National Museum of Art. Wel tegen voor studenten onbetaalbare tarieven.
Uiteindelijk verzamelde de groep zich weer bij het hotel, om de reis naar Philly te vervolgen. Met de metro gingen we naar Union Station, waar we de trein zouden pakken naar Philadelphia. Deze trein reed aanvankelijk wel erg langzaam en na een tijdje viel zelfs de stroom uit. Maar gelukkig werd de “engine” snel “gerecycled” en konden we onze weg vervolgen, ditmaal in een hoger tempo.
Aangekomen in Philadelphia moesten we met 2 bussen reizen om na een flink stuk lopen eindelijk aan te komen bij het hostel. Dit hostel lag wat afgelegen van het centrum in een mooi bosrijk gebied. We hadden een hele verdieping voor ons zelf. Na het aanhoren van de huisregels, die er volgens Ruud waren om overtreden te worden, ging een deel van de groep boodschappen doen, onder andere voor het avondeten. De culinaire tip van Ruud om pasta met saté te eten werd (gelukkig!) niet opgevolgd en om half 11 stond er een grote pan pasta met gehakt en tomatensaus voor ons klaar.
Na dit zeer welkome voedsel te hebben verorberd, was het tijd voor de afwas. Terwijl iedereen zich in het zweet werkte zagen Paul, Gydo en Niels de kans om de afwas te omzeilen door een prachtige poëtische zin op te stellen bestaande uit welgeteld 38 koelkastmagneetjes. Vervolgens werden Paul en Niels uitgedaagd door 2 Chilenen voor een potje tafelvoetbal; een mooie opwarmer voor de WK poulewedstrijd Nederland – Chili in Brazilië op 23 juni dit jaar. Het zou een zinderende titanstrijd worden. Het eerste potje ging nipt naar de Chilenen, maar het Nederlands duo herpakte zichzelf en maakte er 1-1 van. In de beslissende finalepot maakten de Chilenen de cruciale fout om van positie te wisselen, waardoor Paul en Niels de 2-1 uit het vuur wisten te slepen.
Teruggekomen in het gebouw waar we zouden slapen, stonden de halve liter blikken Budweiser al op tafel. Het zou een zeer gezellige avond worden, waarin bleek dat Ruud sjans had met een meisje die om elke Nederlandstalige grap lachte, maar het eigenlijk niet verstond. Miranda was daarom zo aardig om één van de grappen in het Engels te vertalen. Dit bleek toch nog wel erg “complicated” waardoor de clou alsnog niet duidelijk was. Ook bleek dat de KOers bestuursleden slechts één woord nodig hebben om met elkaar te communiceren, namelijk “oeh!”. Om 12 uur werd de jarige Sander toegezongen en even later werd de groep de les gelezen over haar alcoholgebruik door de baas van het hostel. De avond werd afgesloten door Loes die een nieuw televisieprogramma uitvond door één van de 2 Chilenen te groeten met de legendarische woorden “Hello. Bye bye!”
Groetjes,
Niels en André
Deze ochtend kon iedereen de stad Washington op eigen houtje verder verkennen. Maar voor velen bleek de dagbestemming toch redelijk hetzelfde: het Witte Huis en de omgeving van de Mall.. Dianne en André gingen op pad met als eerste doel deze ochtend een bezoekje te brengen aan onze vriend Barack (of Michelle, dat was ook goed). Eerst kwamen zij terecht in een stille tocht t.b.v. de ziekte herpes. Daarna vervolgden zij hun weg richting White House. Helaas Barack had vandaag andere belangrijke gasten uitgenodigd, dus werden Dianne en André niet verwacht. Wel hebben ze een foto kunnen maken door het beroemde hekwerk van het Witte Huis. Daarna sommeerde de security hen de weg voor het Witte Huis te verlaten.
De volgende wandeling ging naar het Capitool, terwijl er werd genoten van de ochtendzon. Het Capitool kon slechts van een afstandje worden bezichtigd. De trappen voor het gebouw waren helaas niet toegankelijk voor het publiek.
Daarna volgde het laatste doel van het programma: het Air & Space Museum. Dit was echt zeer de moeite waard. Er was eigenlijk te weinig tijd om alles goed te kunnen bezichtigen, maar toch zijn een groot aantal objecten bekeken. Indrukwekkend waren de laatste kruisraketten van de USA en de oude CCCP (ofwel USSR). Voor André en Dianne nog “real life history.” Deze raketten werden na het einde van de koude oorlog vernietigd, maar sommige belandden dus in een museum. Ook de moeite waard waren de Atlanta 2 (of 3?) di één van de maanlandingen heeft gerealiseerd. En leuk was de geschiedenis van het eerste vliegtuigbouwsel, welk de gebroeders Wright op hun naam hebben staan. Deze broers hadden overigens hoge cijfers voor de beta-vakken op school, dus je ziet waar dat toe kan leiden! Tot slotte hebben zij nog heerlijk geluncht in het restaurant van het National Museum of Art. Wel tegen voor studenten onbetaalbare tarieven.
Uiteindelijk verzamelde de groep zich weer bij het hotel, om de reis naar Philly te vervolgen. Met de metro gingen we naar Union Station, waar we de trein zouden pakken naar Philadelphia. Deze trein reed aanvankelijk wel erg langzaam en na een tijdje viel zelfs de stroom uit. Maar gelukkig werd de “engine” snel “gerecycled” en konden we onze weg vervolgen, ditmaal in een hoger tempo.
Aangekomen in Philadelphia moesten we met 2 bussen reizen om na een flink stuk lopen eindelijk aan te komen bij het hostel. Dit hostel lag wat afgelegen van het centrum in een mooi bosrijk gebied. We hadden een hele verdieping voor ons zelf. Na het aanhoren van de huisregels, die er volgens Ruud waren om overtreden te worden, ging een deel van de groep boodschappen doen, onder andere voor het avondeten. De culinaire tip van Ruud om pasta met saté te eten werd (gelukkig!) niet opgevolgd en om half 11 stond er een grote pan pasta met gehakt en tomatensaus voor ons klaar.
Na dit zeer welkome voedsel te hebben verorberd, was het tijd voor de afwas. Terwijl iedereen zich in het zweet werkte zagen Paul, Gydo en Niels de kans om de afwas te omzeilen door een prachtige poëtische zin op te stellen bestaande uit welgeteld 38 koelkastmagneetjes. Vervolgens werden Paul en Niels uitgedaagd door 2 Chilenen voor een potje tafelvoetbal; een mooie opwarmer voor de WK poulewedstrijd Nederland – Chili in Brazilië op 23 juni dit jaar. Het zou een zinderende titanstrijd worden. Het eerste potje ging nipt naar de Chilenen, maar het Nederlands duo herpakte zichzelf en maakte er 1-1 van. In de beslissende finalepot maakten de Chilenen de cruciale fout om van positie te wisselen, waardoor Paul en Niels de 2-1 uit het vuur wisten te slepen.
Teruggekomen in het gebouw waar we zouden slapen, stonden de halve liter blikken Budweiser al op tafel. Het zou een zeer gezellige avond worden, waarin bleek dat Ruud sjans had met een meisje die om elke Nederlandstalige grap lachte, maar het eigenlijk niet verstond. Miranda was daarom zo aardig om één van de grappen in het Engels te vertalen. Dit bleek toch nog wel erg “complicated” waardoor de clou alsnog niet duidelijk was. Ook bleek dat de KOers bestuursleden slechts één woord nodig hebben om met elkaar te communiceren, namelijk “oeh!”. Om 12 uur werd de jarige Sander toegezongen en even later werd de groep de les gelezen over haar alcoholgebruik door de baas van het hostel. De avond werd afgesloten door Loes die een nieuw televisieprogramma uitvond door één van de 2 Chilenen te groeten met de legendarische woorden “Hello. Bye bye!”
Groetjes,
Niels en André
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
